Dzień spoczynku Pana w grobie – dzień cichej nadziei, modlitewnego oczekiwania na cud zmartwychwstania.
W kościele przy „Grobie” Chrystusa trwa modlitewna adoracja. Zegnijmy nasze kolana, by uczcić ukrzyżowanego, który poniósł śmierć za nasze grzechy. „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 3, 20) czytamy w Liście do Rzymian. Chrystus przyjął na siebie naszą karę, umarł zamiast nas, po to abyśmy mogli mieć życie. Podziękujmy Mu za to.

Kościół przygotowany jest do wieczornej liturgii czuwania paschalnego – prezbiterium i ołtarz centralny przyjmują odświętny wystrój.
Przez co najmniej pół dnia przynosi sie koszyki z pokarmami do poświęcenia. Dawniej święcono wszystko, cokolwiek przygotowane było na stół świąteczny. Piękny ten zwyczaj jest pozostałością z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Przed większymi świętami uroczyście obchodzono wigilie i czuwano w nocy, oczekując radosnego dnia świątecznego. Przygotowywano też pokarmy na „zimno”, by nie naruszać świętowania przez przygotowywanie posiłków. Po Mszy św. odbywały się agapy, czyli wspólne posiłki uczestniczących w liturgii.

ŚWIĘCENIE POKARMÓW
W każdej rodzinie w godzinach rannych Wielkiej Soboty przygotowujemy pokarmy do poświęcenia. Stanowią je przede wszystkim:
♦ chleb - przypominający „chleb żywy, który zstąpił z nieba” i w Komunii św. daje życie światu,
♦ jajka i kolorowe pisanki – symbol życia, przyjęły one także treść symboliczną związaną ze zmartwychwstaniem Chrystusa, kruszeniem skały grobu i rodzącym się nowym życiem jako wielkim darem Boga
♦ wędliny i baranek wielkanocny – przypominający pierwszą noc paschalną, noc wyjścia narodu wybranego z niewoli egipskiej i rozpoczęcia wędrówki do ziemi obiecanej. Symbolizuje on biblijnego baranka paschalnego, który był zapowiedzią Baranka – Chrystusa zabitego i zmartwychwstałego, wybawiającego swoją Krwią od śmierci wiecznej, który jednoczy wszystkich przy swoim stole w braterskiej komunii.
Tak więc figurka baranka wielkanocnego z chorągiewką w obrzędowości chrześcijańskiej symbolizuje Chrystusa Pana, który nazwany jest w teologii biblijnej Barankiem Paschalnym.
♦ chrzan, pieprz - które są odpowiednikami biblijnych gorzkich ziół
♦ sól - która chroni przed zepsuciem.
Udając się z pokarmami do kościoła pamiętajmy o adoracji Najświętszego Sakramentu przy Grobie Pańskim. Nie żałujmy czasu na modlitwę osobistą, gdyż jest to czas, w którym Bóg przemienia nasze serca i nasze życie sprawiając, że wszystko nabiera głębszego sensu. Bez tego zwyczaje świąteczne będą tylko pustymi gestami. Niech nam raczej braknie czasu na niektóre przygotowania niż na modlitwę.
Po powrocie do domu umieśćmy „święconkę” na stole wielkanocnym.

UDZIAŁ W LITURGII WIGILII PASCHALNEJ
W ciągu wieków jej obrzęd został wzbogacony błogosławieństwem ognia i świecy woskowej, które stanowiło początek wigilii. Od II wieku Noc Paschalna charakteryzuje się celebracją chrztu jako części integralnej wigilii: same teksty biblijne wyrażają obrazowo tajemnice paschy poprzez chrzest w wodzie i w Duchu Świętym (stworzenie nowego świata i nowego człowieka, chrzest, obietnica Boga, zmartwychwstanie i ponowne przyjście Chrystusa).
Wszystko to dopełnia się w złożeniu ofiary eucharystycznej. Dlatego paschalne wydarzenia zbawcze Chrystusa, Jego przejście (pascha) ze śmierci do życia, znajduje swoją wyjątkową syntezę i szczytową formę obrzędową w uroczystej liturgii Wigilii Paschalnej.
Msza Wigilii Paschalnej zawiera w sobie wszystkie poprzedzające ją celebry całego Triduum Paschalnego. Wigilia Paschalna charakteryzuje się tym, że oznajmia sens narodzin przez chrzest, dla której to celebracji wymagane jest, o ile to możliwe, zachowanie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych dorosłych i zadbanie o jego podniosły i uroczysty charakter.
Uroczystość Paschalna obchodzona jest w pełnej radości i stopniowo podniosłym rytmie, który wpływa na liturgię eucharystyczną, prawdziwą Eucharystię Paschalną. Po obrzędach wprowadzających jak błogosławieństwo ognia i świecy paschalnej ze śpiewem zapowiadającym Paschę, celebruje się liturgię słowa, następnie liturgię chrztu, a szczytem jest celebracja liturgii Eucharystii. Te elementy celebracji stanowią jednolitą całość, i wyjaśniają misterium paschalne jako proklamację słowa i jego wcielenie w życiu Kościoła poprzez sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Fundamentalnym symbolem uroczystych obchodów Wigilii Paschalnej jest oświetlona noc, co symbolizuje, że życie w łasce wypływa z faktu śmierci Chrystusa.

Wigilia Paschalna stanowi szczyt Triduum Paschalnego. Jest najważniejszą liturgią całego roku kościelnego. W tę Wielką Noc, Kościół sprawuje sakramenty święte w całym bogactwie znaków oraz proklamuje najważniejsze wydarzenia z historii zbawienia. Dlatego w miarę możności, udajmy się do kościoła na obchód Wigilii Paschalnej z całą rodziną. Zgromadźmy się wszyscy wokół ogniska rozpalonego przed kościołem.

Liturgia Wigilii Paschalnej Nocy ma następujący układ:
I. Liturgia Światła, w czasie której poświęca się paschał, wnosi uroczyście światło do ciemnego kościoła i śpiewa Orędzie Paschalne.
II.Liturgia Słowa – słuchając uważnie czytań biblijnych rozważamy wielkie dzieła, których dokonał Pan Bóg od samego początku dla swego ludu.
III.Liturgia chrzcielna – Kapłan udziela Chrztu św. przedstawionym katechumenom lub dzieciom. Przedtem jednak dokonuje poświęcenia wody chrzcielnej, która aż do Zielonych Świąt będzie używana do udzielania Chrztu św. Następnie wszyscy wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne i jako odrodzeni z wody i Ducha Świętego biorą udział w ostatniej części Wigilii
IV.Liturgia Eucharystyczna – uczta paschalna, w czasie której zabrzmią wszystkie dzwony świątyni i radosne trzykrotne „Alleluja” wielkanocne. Kościół wraz ze swymi nowymi członkami odrodzonymi we chrzcie zostaje zaproszony do Stołu, który Pan przygotował swojemu ludowi przez swą Śmierć i Zmartwychwstanie.

Po zakończeniu liturgii Wigilii Paschalnej wyjdźmy z kościoła z płonącymi świecami. Niech światło Zmartwychwstałego Chrystusa oświetla nie tylko mroki kościoła, lecz także drogi naszego codziennego życia. Jeśli to będzie możliwe, przynieśmy wielkanocny płomień parafialnego paschału do domu. Po przyjściu wszystkich domowników zapalmy od niego paschał rodzinny.

POZDROWIENIE WIELKANOCNE
Począwszy od papieża Grzegorza Wielkiego chrześcijanie w tym dniu pozdrawiali się słowami: „Chrystus Zmartwychwstał!” Odpowiedź brzmiała: „Prawdziwie Zmartwychwstał!”.